ROZDZIAŁ SZÓSTY

Witam wszystkich! 
Dzisiejszy rozdział trochę krótszy niż zwykle. Postanowiłam, że kolejne części będą pojawiały się raz w tygodniu. Są wakacje, a ja nie mogę siedzieć non stop przed kompem. Możecie się spodziewać rozdziałów w piątki lub soboty. Wybaczcie tę niedogodność.
Rozdział dedykuje mojej kochanej Carinio za wsparcie i reakcje gdy po raz pierwszy go czytała :)
Zapraszam do czytania i komentowania!

                W Hogwarcie, jak w każdej normalnej szkole, wieści szybko się rozchodzą. Plotki są okropne, a plotkarze nienawidzenie. Jednak kto tak naprawdę nie plotkuje lub plotek nie słucha? Każdy kto mówi, że go to nie interesuje jest zwykłym kłamcą nadstawiającym uszy przy każdej nadarzającej się sytuacji. Tacy, którzy twierdzą, że nie plotkują są zazwyczaj jeszcze gorsi od tych, którzy robią to jawnie.

                Tak czy inaczej, Hogwart obiegła pewna wiadomość i absolutnie wszyscy zastanawiali się czy to faktycznie prawda.

-Ron Weasley i Lavender Brown!?- Diabeł wybuchną niepohamowanym śmiechem na tyle głośnym, że kilka osób przy sąsiednich stołach odwróciło z zainteresowaniem głowę.- Nie żartuj sobie Em! Większej głupoty w życiu nie słyszałem!

-Niby dla czego?- zdziwiła się Emma- Przecież oni już byli razem. Prawda Hermiono?

Brunetka do której skierowane było to pytanie uniosła wzrok znad gazety.

-Tak. Byli ze sobą w szóstej klasie.

-No widzisz- Rose spojrzała na Zabiniego z wyższością- mówiłam!

-Wiem, że byli razem, ale to jest… no po prostu… No przecież to Weasley! Ten Weasley, który przez całe życie podkochuje się w Hermionie!

Wszyscy spojrzeli na główna zainteresowaną ze współczuciem. Hermiona jedynie prychnęła. Miła w głębokim poważaniu z kim spotykał się Ron. I tak nie odzywała się do niej od czasu imprezy u ślizgonów. A  minęło już dwa tygodnie. Może stosunki by się poprawiły gdyby nie to, że zorganizowali jeszcze dwie inne imprezy na których był również Harry i Ginny no i oczywiście gdyby Hermiona przestała spać u Chanel i spędzać z studentami Domu Węża tyle czasu.

-No i gdzie ten Malfoy bawiący się w kelnera?- jakby na zawołanie jej filiżanka napełniła się kawą.

-Dzień Dobry- Draco uśmiechał się rozbrajająco- Słyszałam najnowsze wieści. Podobno Weasley znowu jest z tą głupia blondynką- usiadł obok Hermiony śledząc kątem oka jej reakcją. Dziewczyna uniosła jedynie ręce w geście rezygnacji. Miła już serdecznie dość tego ciągłego gadanie.

-Czy wy naprawdę nie macie lepszych tematów?- spytała- rzygam już Ronem. A jeśli chcecie potwierdzenia to właśnie ślini się z  Brown przy stole gryfonów.- wszyscy odwrócili się jak na komendę. To była prawda. Ron całował się z Lavender przy swoich wyraźnie zniesmaczonych przyjaciołach. Właściwie ‘zniesmaczonych’ to było niewłaściwe słowo. Harry miał minę jakby miał zaraz zwymiotować do swojej owsianki, a Dean Thomas odsunął od siebie niedojedzonego tosta.

-To naprawdę obrzydliwe- stwierdzała Chanel.- jeśli ktoś nie potrafi się całować absolutnie nie powinien tego robić publicznie.

-Może Hermiona powinna dać mu kilka lekcji- zastanawiał się głośno Zabini. Nie przemyślał swojej wypowiedzi- Auuuu!- zawył- za co to?- patrzył wściekle na Draco doskonale wiedząc kto go kopnął.

-Nie mam pojęcia o czym mówisz- stwierdził blondyn z twarzą pokerzysty.

-A tak na marginesie to nie zamierzam się całować z Ronem- wtrąciła się Hermiona- to tak jakby ktoś chciał znać moją opinię na ten temat. – wstała podnosząc torbę.- Do zobaczenia w klasie.

                Przez kolejne dni sprawa Rona powoli przycichła. Mimo to niektórzy wciąż snuli teorię co takiego się wydarzył, że ta dwójka do siebie wróciła. W większości tych plotek pojawiała się Hermiona. Ludzie twierdzili bowiem, ze Ron chciał po prostu wzbudzić w dziewczynie zazdrość umawiając się z osobą, której nie lubiła. Panna Granger na początku śmiała się z tych plotek. Szybko jednak przestała. Za każdym bowiem razem gdy gdzieś szła, do Wielkiej Sali, biblioteki czy na lekcje, wpadła na całująca się parę.

W czwartkowe popołudnie Hermiona miała wolne. Zamierzał iść spokojnie do biblioteki  wiedząc, że Lavender ma aktualnie lekcje co uniemożliwia jej ślinienie się z Ronem.

Szła spokojnie korytarzem gdy za zakrętu dobiegł ja znajomy, piskliwy śmiech. O nie- pomyślała. Przystanęła zastanawiając się gdzie się schować. Tymczasem dźwięk przybliżał się. W momencie gdy już widziała splecione dłonie Rona i Lav wychylające się za zakrętu poczuła silny uścisk na nadgarstku. W następnej chwili ktoś wciągną ją do wąskiej szczeliny miedzy ścianą, a kolumną zasłoniętą przez ciężkie story. Chciała krzyknąć kiedy sprawca zasłonił jej usta dłonią. Poczuła znajomy zapach, który tak bardzo jej się podobał, że niemal zwalał z nóg. Draco uśmiechną się przykładając palec do ust.

stali tak napięci jak struny dopóki szczebiot Lavender nie ucichł za zakrętem. Dopiero w tedy Hermiona była w stanie spojrzeć na Dracona. I dopiero w tedy zobaczyła w jakiej jest sytuacji. Wnęka w którą wciągną ją blondyn była niezwykle ciasna. Stali naprzeciw siebie praktycznie stykając się ciałami. Musiał zadrzeć głowę aby spojrzeć na Malfoya. Chłopak chciał zabrać swoją dłoń z jej ust jednak gdy to zrobił jakoś tak nieszczęśliwie spoczęła ona na jej biuście. Spojrzał jej w oczy. Gdy złapał kontakt z tymi niesamowitymi tęczówkami dziewczyny był już zgubiony, niezdolny do kontrolowania własnego ciała. Jego dłoń bardzo powoli zjechała w dół śledząc kształt ciała brunetki aż spoczęła na pośladku.

-Puść mnie Malfoy- wyszeptała.

-Nie- jedno proste słowo.

Nie wiedział co to było. Jego zapach? A może te niesamowite oczy? W każdym razie sekundę później całowali się tak jak od dawna się nie całowali. Czuli jak brakuje im już tchu jednak nie chcieli tego skończyć. Bo gdyby przestali czar by prysną. Nie było by już tej namiętności i pożądania. Nie byliby już całującą się parą. Byliby Granger i Malfoyem. I chociaż to połączenie i tak znaczyło co innego niż w poprzednim roku to i tak było to za mało aby się całować. A zwłaszcza TAK całować.

DRRRRRRRRRRRRRRRRR

Dzwonek. Oderwali się od siebie dysząc jak po przebiegnięciu długiego dystansu. I Draco już wiedział co ona za chwilę powie. Zobaczył to w jej oczach zanim otworzyła usta.

-Nic się nie wydarzyło- powiedziała i szybko wyszła pozostawiając wściekłego Draco.

***

                Trzask drzwi. Hermiona wściekła weszła do pokoju ignorując pytające spojrzenie leżącej na łóżku Chanel.

-Jak ja nienawidzę Malfoya!- krzyknęła ze złością

-Aha- Chanel powróciła do przeglądania magazynu o modzie- Co tym razem zrobił? Znowu się pokłóciliście?

-Pocałował mnie!

Reakcja Chanel była natychmiastowa. Podskoczyła jak oparzona do pozycji siedzącej. Na jej twarzy pojawiło się niezrównane zaciekawienie. Oczy śledziły spacerującą tam i z powrotem Hermionę.

-No więc?- zaczęła blondynka

 -Co no więc?

-Tylko nie mów, ze to był zły pocałunek!

-Było o wiele gorzej! Strasznie mi się podobało! I to jest właśnie przerażające!

Chanel westchnęła. Sięgnęła do szuflady przy łóżku z której wyciągnęła paczkę papierosów. Podała jednego Hermionie, która szybko zapaliła. Po kilkukrotnym zaciągnięciu się, całkowicie zrezygnowana opadła na łóżko. Przez chwilę w ciszy paliły.

-Co ty właściwie do niego czujesz?- Chanel przerwała milczenie.

-Nie wiem- westchnęła.- nienawidziłam go przez ostatnie lata. Teraz mówimy, że jesteśmy wrogami, ale zachowujemy się jak przyjaciele. Uwielbiam się z nim kłócić. Sprawia mi to przyjemność. I lubię kiedy jest dla mnie miły i kiedy rano nalewa mi kawy. Nie potrafię żałować że się z nim przespałam chociaż bardzo bym chciała. No i jeszcze kiedy jestem blisko z niego… To niesamowite jak bardzo działa na mnie jego zapach. Uwielbiam jak mnie całuje, jeszcze nigdy nikt mnie tak nie całował… tak jakbym… jakbym…

-Go kochała?- Chanel przerwała wywód. Miała poważną minę. Była przy Hermionie kiedy ta zakochała się ostatnim razem. Te wspomnienia nie należały do przyjemnych. Wręcz przeciwnie. – Dziewczyno ty się zakochałaś. W Malfoyu.

Hermiona patrzyła na przyjaciółkę niewidzącym wzrokiem. To było absolutnie niemożliwe. Ona? Zakochana w Malfoyu? To jakiś absurd! Przecież nie mogła się zakochać! Obiecała to sobie po ostatnim razie. Czy nie przekonała się na własnej skórze jak krzywdząca jest miłość? A zwłaszcza jednostronna. Bo, że taka jest była pewna. Znała Draco na tyle długo iż wiedziała, ze on nie jest zdolny do takich uczuć. Była całkowicie pewna. Prawie pewna. Chyba pewna.

-Nie.- odezwała się twardo- Nie zakochałam się w nim! A jeśli już to zamierzam się bardzo szybko odkochać!

Chanel sceptycznie uniosła brwi.

-Odkochać? Czy takie słowo w ogóle istnieje?

-Oczywiście, że istnieje- odparła butnie brunetka.- Poza tym na tym świecie istnieje tylko jeden mężczyzna w którym mogłabym się zakochać!- zadowolona ze swojego rozumowania panna Granger zapaliła kolejnego papierosa i zaczęła czytać magazyn przyjaciółki.

-Szkoda tylko, że go w życiu nie widziałaś- mruknęła pod nosem ślizgonka

-Mówiłaś coś?

-Absolutnie nic.

***

Draco Malfoy nigdy nie chciała znać ludzkich myśli. Uważał, ze grzebanie w czyimś mózgu było obrzydliwe. Poza tym po prostu go to nie interesowało. Po co niby miałby to robić? Słyszeć żale dziewczyn które rzucił? Nienawiść facetów którym podebrał laski? Słyszeć obelgi ludzi którzy go nienawidzą? To byłoby kompletnie bez sensu. Uważał za bezsensowne czytanie myśli nauczycieli na temat sprawdzianów czy egzaminów. Uczył się na tyle dobrze, że taki sztuczki byłyby zupełnie zbędne.

Tak więc Draco nigdy nie chciał czytać w czyiś myślach. Aż do dziś. Oddałby całe swoje złoto zalegające w Banku Gringotta gdyby mógł zdobyć chociaż jedną myśl z mózgu niejakiej panny Granger. Dziewczyna ta bowiem, po ich ostatnim pocałunku, zaczęła się traktować go jak wielką, oślizgłą ropuchę siedzącą obok niej. Tak właściwe to siedzącą po naprzeciw niego bo jeszcze tego samego wieczora przesiadła się na drugą stronę stołu.

Ślizgon nie rozumiał o co dziewczynie chodzi. Pocałunek jej się podobał i tego był pewien. Po sposobie w jaki ona sama go całowała. Nie powiedział również nic co mogłoby ją obrazić od… no cóż jakiś 24 godzin. Nie drażnił ani jej ani jej przyjaciół. Wręcz przeciwnie zakumplował się z Potterem i Ginny. Rzadko wyzywał gryfonów i prawie nie odejmował im punktów bez powodu. Co do Rona… hmmy to już zupełnie inna historia.

A dziewczyna naprawdę go ignorowała. Do tego stopnia, że na piątkowej lekcji eliksirów odważyła się podejść do Snapa i poprosić o zmianę partnera. Ku wielkiej uldze chłopka profesor popatrzył na gryfonkę jak na umysłowo chorą i kazał wracać do  ławki zanim dostanie miesięczny szlaban.

-Aż tak mnie nie lubisz?- zapytał blondyn kiedy Hermiona podeszła do ich ławki. Miała minę jakby szła na ścięcie. Nie podobało mu się to. Zwykle jakaś dziewczyna gdy miała szanse usiąść z ni w ławce była najszczęśliwszą osobą na świecie.

Zaraz, zaraz- zganił się w myślach- Ona nie jest ‘jakąś’ dziewczyną. Nie robi słodkich minek. I to mi się najbardziej w niej podoba.

Hermiona usiadła nie zaszczycając go nawet jednym spojrzeniem. Chłodna, wyrafinowana. Przynajmniej jemu się tak wydawało. W rzeczywistości ona ledwo powstrzymywała się przed rzuceniem się na niego i pocałowaniem.   

-Daj spokój Granger! Nie możesz być obrażona na mnie! W końcu to JA!- miła nadzieję, że rozbawi ją jednak dziewczynie wcale nie było do śmiechu. Wręcz przeciwnie.

-Masz bardzo wysokie mniemanie o sobie- odparła chłodno nawet na niego nie spojrzawszy- Denerwuje mnie to.

Brawo Malfoy! Rób tak dalej. Niedługo zacznie nazywać cię zbędnym karaluchem!- ganił się w myślach. Już naprawdę nie miał pomysłu co z nią zrobić. Był zdesperowany do tego stopnia, ze rozważał powiedzenie jej prawdy na temat Scorpiusa co na początku stanowczo odrzucał.

-Ja naprawdę już nie wiem o co ci chodzi!- przyznał ze złością

-Nie każe ci się domyślać!- odparła równie zła. Czy on nie mógł dać jej świętego spokoju?

-Kiedy ludzie mnie nienawidzą wole wiedzieć dla czego! Mogłabyś się chociaż o to pofatygować!

-Jakoś nie mam ochoty ci się zwierzać!- warknęła- A teraz się już zamknij! Nie zamierzam zarobić miesięcznego szlabanu!

-Świetnie!

-Świetnie!

Odsunęli się na oba końce ławek zakładając ramiona. Oboje tak samo obrażeni. Tak samo rozczarowani, a może nawet zranieni? Kto ich tam wie!

Hermiona stwierdziła, ze potrzebuje rozmowy z kimś kto jej pomoże. Teraz. Była tylko jedna opcja. Wyciągnęła telefon…

Malfoy drgną gdy telefon w jego kieszeni zawibrował. Spojrzał na Hermione. Słuchała Snapa gapiąc się na tablicę. Odczytał wiadomość.

"Co robisz? Miałam spięcie z takim jednym idiotą. Możemy pogadać? Potrzebuję tego.

Olivia"

W pierwszej chwili zamierzał jak najszybciej schować telefon aby niczego nie zobaczyła. A potem przypomniał sobie jak go potraktowała. ‘nie mam ochoty ci się zwierzać’- tak powiedział. Mógł się zmienić. Mógł zaprzyjaźnić się z Potterem, Weasley, polubić mugolskie wynalazki, a może nawet i zakochać w Granger. Ale nadal pozostawał Malfoyem. Chciał aby zabolało.

Na wyświetlaczu pojawiła się nieodebrana wiadomość. Hermiona sięgnęła po telefon aby szybko ją odczytać.

"Witaj OLIVIO! Niestety nie pomogę ci.. właśnie pokłóciłem się z jedną kretynką siedzącą ze mną w ławce która nie odzywa się do mnie po tym jak ja pocałowałem.

Scorpius"

Hermiona poderwała się. Jej krzesło przewróciło się z hukiem. Wszyscy na nią spojrzeli. Oczy profesora ciskały gromy.

-Czy możesz mi powiedzieć co ty wyrabiasz Granger…

Nie zdążył dokończyć zdania.

PLASK!

Dłoń Hermiony spoczęła na policzku Dracona. Chłopak sykną z bólu. Nie zdążył się jednak nawet odezwać. Dziewczyny już nie było.

-Coś ty jej znowu zrobił?- głos rozeźlonej Chanel przełamał cisze w klasie.

Draco nie odpowiedział. Wstał aby szybko wyjść z klasy w ślad za dziewczyną.

Blaise podszedł do jego ławki gdzie w oczy rzucił mu się telefon gryfonki.  Przeczytał szybko tekst.

-Brawo Smoku!- mrukną do siebie- Naprawdę, gratuluję!

-Zabini kiedy już skończysz mamrotać do siebie może łaskawie zajmiesz miejsce- Severus Snape był w stanie istnej furii. Jeszcze nigdy nic takiego nie zdarzyło się na jego lekcji.- Przekażcie swoim kolegom, że mają miesięczny szlaban. Niech przyjdą do mnie po lekcjach uzgodnić szczegóły. Jeśli ktoś jeszcze nie będzie się zachowywać tak jak powinien może zawsze do nich dołączyć! Słyszał pan, panie Zabinii?!


AnnMari